Skitur frå Stryken til Sognsvann

(Bilde he ej lånt frå oslopuls.aftenposten.no)

I går tok ej, søste, Sonja og Nina toget til Stryken for å gå heile 3,5 mil på ski. Ej he ikkje stått på langrenn på cirka 10 år som ej skreiv, men skulle ver med på ditta her uansett.. Ej fekk låne ski av tante Grethe som va ganske nye(og tynne)..

Til niste hadde oss med 15 pizzastykker, kjeks, eplekake, sjokolade, nøtter, solbærtoddi og vatn.
Starta med eit pizzastykke før vi begynte på turen, nåkke ej tru va veldig lurt.

De va voldsomme stigninga på starten.. og ej tenke... JAJA!! men holdt motet oppe.. følte mej som bambi på isen med dissa tynne fjølene på føtne, men fekk heldigvis bytta ski med Sonja so hadde litt breiare ski, og Sonja ha LITT meir erfaring ;)

De va et heilt fantastisk vêr å gå på ski i. sola strålte(om kapp med oss) og de va heilt vindstille. en temperatur på ca. -2 - -5 tippa ej.

(Bilde e lånt frå Wikipedia)

Sonja starta før turen med å fortelle om Norges beste vaflar på Kikut-hytta, sjølv om ho aldri ha smakt dei sjøl...
Ej såg no stort fram til vaflane då, spesielt ette å ha gått 1,5 mil. Å ikkje hallveis en gong..
Men når oss kom fram til hytta KRYDDE det av folk.. det va kø laaangt utfør hytta.. so ej tippa vaflane va go.. Men oss kosa oss med eplekake og solbærtoddi i staden! Å de va nydla gøtt!

Oss gjekk og gjekk og gjekk.. å de va flatt, stigninga og nedoverbakka.. dissa nedoverbakkane.. då kune ej ønske de va slalom ski og sko ej hadde på føtne, for å ha kontroll va ikkje so veldig lett. Ej datt no berre to gonga då, på mi kjære høgreside. Men som Sonja ropte til dei andre lengre nede: ingen bein brøkke!! Like heil! :)

Ette å ha gått over ei innsjø og skulle opp i ein skog, traff Sonja og Nina kjentfolk, så ej og søste bestemte oss før å berre gå opp i skogen å ta pause på toppen. Men oss visste kor fort dei tok oss igjen so oss for lenger.. men då va de berre å snu, for Sonja sa de va mykje gøyare med skogsløype! Den angra ej på ettepå.. ( for ej fekk nemlig velge..) Stigning ette stigning ette stigning.. men til slutt en del nedoverbakka som ej endelig hadde fått litt dreisen på. Då va de veldig kjekt :)

Dei siste 6 km va hard.... då hadde kroppen fått nok. Dei siste kreftene måtte til. Ej måtte ej sjokolade sa dei for å få i mej sukker. De hjalp faktisk, berre en liten bit ga kroppen meir å gå på.
Ej stilte mej inn på at no ekje de longt igjen, ditta her skal du klare :) De va hardt, men utrulig deili å ver ferdig :)

Ein flott tur, som ej e stolt over å ha vøre med på :)